फेसबुकमा भेटीएकी अमेरिकन प्रेमिका

सन् २०१५ मा दक्षिण कोरियाको सुदुरदक्षिण क्षेत्रको सामुन्द्रीक तटस्थित खजे शहरमा बसेको आधा वर्षभन्दा धेरै बितिसकेको थियो। पानीजहाजका पाइप र पुर्जा जोड्दै थिएँ। दैनिकजसो दसदेखि चौध घन्टासम्म हुने निरन्तर शारीरिक श्रमले ज्यान अति नै थाकेको हुन्थ्यो। बिदेशमा आएपछि काम नगरि सुखै छैन।

एक दिन आइतबार थाकेर लखतरान भइ पल्टेको थिएँ। एक अपरिचित युवतीको सन्देश आयो। ‘हेल्लो हाउ आर यू?’  कहिल्यै नचिनेकी युवतीको सन्देसले केटा मान्छेलाई उत्तेजित त बनाउँछ नै। म पनि त्यसै उत्त्तेजि भए।

‘आएम गुड, नाइस टु मीट यु’ टुटेफुटेको अंग्रेजी भाषामा जवाफ फर्काए। कुरा लामो भएन। त्यत्तिकै टुंगियो।

एक हप्ता पछि त्यही अपरिचित ब्यक्तिबाट फेरि सन्देश आयो। सोचे कुनै केटाहरुले मलाइ मुर्गा बनाउँदै छन्। मन दिएर कुरा गरिन्। सन्देश आइरहे पछि अवाक भएर हेरेँ। सन्देशमा लेखिएको थियो ‘म कोरियाको के-पप म्युजिकल कन्सर्टमा आउँदै छु नी। अनि त्यहाँ विद्यार्थीलाई अंग्रेजी पनि सिकाउने इच्छा छ। सहयोग गर्छौ?’

मलाइ तनाब भयो। फेसबुकमा फोटो हेर्न थालेँ। बसोवास अमेरिका। फोटोहरु सबै उतैका। अनि मनमा तर्कना आउन थाल्यो ‘इन्टरनेटबाट ठग्छन् भन्छन्। अमेरिकाने ठग्ने केटी होला।’ उसले भनेको कुरालाई त्यसै उडाएँ। सिरियस जवाफ फर्काइनँ।

अर्को मनमा अझै लाग्दै थियो साथीहरुले मलाई राम्रै गरी मुर्गा बनारहेका छन्। त्यसपछिको केही दिन कुरा भएन। कोरियाली नयाँ वर्ष सल्नाल सुरू भयो। मेरो काम गर्ने कम्पनीमा बिदा सुरु भयो। लामो बिदा अवधिभर फोन सम्पर्क भएन। कारण मरो फोन बिग्रिएको थियो।

फोन बनेपिछ फेरि उनैको सन्देशको लाइन देखेँ। अकस्मात फेरि उहीँ अपरिचित ब्यक्तिबाट कुरा गरेको तीन महिनापछि। आँट गरेर मैले कल ब्याक गरेँ। काम गर्न कोरिया पुगेको केटोले फेसबुकमा अनायास भेटिएकी केटीसँग जानी नजानी अंग्रेजीमा कुरा गरेँ!

कुनै साथीहरुले मलाइ मुर्गा बनाइरहेका रहेछन् भन्ने भ्रमवाट म पार भएँ। ब्रोकन अंग्रेजीमा सकि नसकि कुरा गर्न थाले अमेरिकामा रहेकी केटीसँग। विस्तारै लभ पर्ला जस्तो हुन थाल्यो। हैट ,फेसबुकबाट पनि प्रेम हुँदो रैछ यार।

केहि समय लाग्थ्यो केही स्वार्थपुर्ति गर्न खोजेकी केटी होली। मान्छेहरुका दिमागले खासै सकारात्मक कुरा कहिल्यै सोच्दैनन। मैले पनि सोचिनँ। फोटो पठाउन थाली फेसबुकमा भेटिएकी अमेरिकन प्रेमिकाले। भाषा नजाने पनि प्रेम गर्न बन्देज हुँदो रहेनछ।

उनी कन्सर्टका लागि कोरिया आउने मिति नजिकन थाल्यो। कोरियामा सबै ब्यवस्था मिलाइदिने जिम्मा दिइन्। अह्याएको सबै काम गरेँ। मान्छेको मन न हो। सम्वन्ध झन वाक्लो हुन थाल्यो। आउने दिन बल्ल बल्ल कामबाट छुट्टी मिलाए एयरपोर्ट लिन गएँ। ‘फेसबुकको लभ पनि कति राम्रो।’ उसलाइ देखेपछि मन दंग भयो।

काम गर्न कोरिया पुगेको केटो। अमेरिकन केटी भेटिएला भन्ने के थाहा। कोरियाको एअरपोर्टमै अमेरिकी आर्मीको दफ्फा हुने रैछ। उ सँगै अमेरिकी आर्मीहरु पनि देखेँ। डर लागे पनि एक छिनमा डर हरायो। अनायास फेसबुकमा भेटीएकी युवतीसँग मेरो प्रेम गाढा हुन थालीसकेको थियो।

कोरियाको बसाइले हाम्रो सम्वन्धलाई झन नजिक बनायो। कोरियाली परिकारदेखि उनी आकर्षित भइन्। नेपाली खानाले उनको मन तान्यो। हप्ता दिने भ्रमण पछि छुट्टिने दिन आइगयो। नरमाइलो लाग्यो। उनी अमेरिका फर्किइन्। म कोरियाकै जहाज चढी कम्पनीमा काम गर्न फर्केिए। अलि दिनसम्म गयल भएको काममा कोरियाली सहकर्मीको किचलो सहनु स्वभाविक नै थियो।

तर हवाइमा रहेकी अमेरिकन प्रेमीकाकासँगको सम्वन्धनले भने मनलाई त्यसै चंगा बनाइरहेको हुन्थ्यो। हवाई र कोरियाको समय पाँच घन्टा फरक थियो। तै पनि हाम्रो प्रेम फैलिरह्यो। एक दिन उनले अफर गरिन् ‘म सँग बिहा गर्ने हो?’ फेसबुकमा भेटिएको अमेरिकन प्रेम यसरी फक्रिएला भन्ने सोचेको पनि थिइनँ। मैले हुन्छ भने। उनि झन खुसी भइन्।

मेरा लागि भिसा अप्लाइ गर्ने तयारी गरिन्। कतिबेलासम्म त बिश्वासै लाग्दैन थियो। उनले भिसा अप्लाइ गरिन्। फेरि मलाई कोरिया भेटन आइन्। फेरि फर्किइन्। अनि सम्झन थालेँ ‘यार यस्तो पनि हुन्छ।’

गएको साता फेसबुकमा भेटिएकी प्रेमिकासँग अमेरिकी संघीय उच्च अदालतमा कानुनी बिवाह गर्यौ र हाम्रो फेसबुकमा भेटिएको प्रेमलाई अवतरण गर्यौ। हैट कहिले काँहि अझै बिश्वास लाग्दैन फेसबुकमा भेटिएकी प्रेमीकासँगै मैले बिहा गरेर अमेरिका पुगे भन्ने कुरा।